زمان گذشت و ساعت چهار بار نواخت. . . .

پادکست درباره‌ی نمایش «لانچر ۵»

خنده و خشونت

مجید اسلامی

Visits: 925

 

https://soundcloud.com/user-978251321/pyxc18dvuvrv

نمایش «لانچر ۵» طی چند ماه گذشته ابتدا در تئاتر شهر و بعد در تئاتر مستقل ایران روی صحنه بوده و تا ۲۲ آذر ماه همچنان روی صحنه خواهد بود. این نمایش جزو موفق‌ترین نمایش‌های سال‌های اخیر است که بدون بازیگران صاحب‌نام و از طریق جشنواره تئاتر دانشجویی توانست به شکلی استثنایی به صحنه‌ی تئاتر حرفه‌ای راه پیدا کند و توجه تماشاگرانش را جلب کند. پادکست تازه‌مان را به این نمایش اختصاص داده‌ایم. اگر ساندکلاد باز نشد می‌توانید فایل را در این‌جا گوش کنید.

مسعود صرامی
پویا سعیدی

مطالب مرتبط

12 پاسخ

  1. سلام استاد اسلامی عزیز.
    عذر میخوام یه سوال بیربط نسبت به این پست میخوام بپرسم.
    ارزش گذاری شما نسبت به فیلم Roma چند هست؟و آیا قبول دارید جزو بهترین فیلم های چند سال اخیر هست؟بنظرتون فیلمساز تونسته خاطره های خودش رو برای مخاطب هم نوستالژی و به یادموندنی کنه؟
    بنده بشدت شیفته این فیلم شده ام خواستم نظر شما نیز بدونم…

      1. خیلی ممنون.لذت بردم.
        فقط نمره چند میدید بهش؟ضعف نداشت ایا؟
        بنده تابحال فیلمی رو ندیدم که اینقدر صداش کارکرد درست و عمیق داشته باشه.اونطور که شنیدم ۴سال رو دکوپاژش کار شده.

        1. منطق ستاره دادن یک جور تداوم لازم دارد تا معنی داشته باشد. به‌هرحال این نمایش را دو بار دیدم و هر دو بار برایم لذت‌بخش بود. ضعف اصلی شاید کمبود جاه‌طلبی اجرایی باشد که با توجه به خاستگاه دانشجویی کار قابل اغماض است.

  2. آنجا که به ارحام صدر ارجاع دادید جالب بود. من هم یاد نمایش‌های منوچهر نوذری (تئاتر گلریز) و دیگرانِ بعد از او (مثلا بهزاد محمدی) افتادم. این تداعی نه فقط به تک‌صحنه‌ای و ساده بودنِ صحنه که به شکل شوخی‌ها و ورود و خروج آدم‌ها هم برمی‌گشت. به خصوص شوخی‌ها، همان چیزی که درباره خنده دوم گفتید، و شکل ادامه پیدا کردن یک موقعیت کمدی. احتمالا این نوع نمایش‎‌ها به نظرمان سطح پایین یا دم دستی بیایند (بیشترشان هم هستند) ولی به هر حال اغلب می‌توانند یک شوخی را خوب برگزار کنند. من در پرداخت شوخی‌های لانچر 5 یک‌جور الگوپذیریِ عامدانه از آن کارها دیدم. البته به هیچ‌وجه توی ذوق نمی‌زد. شاید فقط آن سرباز شیره‌ای بعضی جاها بیش از حد تکراری و دچار زیاده‌روی بود.
    ممنون بابت این گفتگوی خوب و به‌موقع

      1. به نظر من هم سالم بود؛ و جذاب. منظورم شکل و تسلسل شوخی‌ها بود. مثلا چند صحنه‌ی پشت سر هم داریم که شخصیت‌های تازه می‌آیند و می‌روند و شوخی‌ها بر اساس لهجه و ویژگی‌های ظاهری شکل می‌گیرد.

  3. در مورد سوالی که در خصوص نوع برخورد شخصیت اصلی با موضوع مطرح کردید، اینکه شخصیت سروان شایگان با احترام با موضوع برخورد میکنه و تابوی موضوع در جامعه و …
    به نظرتون نمیاد که یه جور خلط موضوع به وجود آمده؟ موضوع همجنسگرایی و روابط جنسی حول اون یک چیزه و موضوع تجاوز گروهی (یا انفرادی یا هر مدل دیگه ای) یه چیز دیگه است!! جایی از تئاتر اشاره ای به این موضوع نمیشه که مقتول که حالا به قول خود شخصیت ها بچه خوشگل بوده، همجنسگرا هم بوده یا چی…
    تعجب میکنم که جواب آقایان صرامی و سعیدی هم در تأیید صحبت شماست.
    شاید من اشتباه متوجه شدم!

    1. اشاره‌ی من به بخش تجاوز نیست بلکه به احساس شخصیتی‌ست که نسبت به مقتول اصلی پرونده احساس عاطفی داشته. سروان نسبت به این احساس عاشقانه کاملا با احترام برخورد می‌کند.

  4. سلام بر استاد اسلامی
    آیا در نظر دارید که درمورد اثر جدید مارتین اسکورسبزی یعنی مرد ایرلندی مقاله و نقدی به نوشتار در بیاورید؟!!

دیدگاه‌ها بسته‌اند.

You cannot copy content of this page